«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…»
Όπως και στο ποίημα του Αλεξανδρινού, με κάπως παρόμοιο τρόπο, ξεκίνησε και το δικό μου το ταξίδι, πριν κάποια χρόνια, πριν ή μετά τη πτώση της “Βασιλεύουσας”, θα σας γελάσω, σίγουρα, όμως, με την παραδοχή, ότι αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός, ο δρόμος κι όχι το τέρμα, ο αγώνας κι όχι η Ιθάκη.
Με συνοδοιπόρους καρδιάς το Στέλιο Σεραφέιδη και το Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλο, αρχίσαμε να μετράμε, σε χιλιόμετρα, το πάθος μας για την ΑΕΚ, με συντροφιά μας τη γλυκιά προσμονή, την ελπίδα, αλλά και την πίστη, ότι η ομάδα θα σημειώσει μια ακόμα επιτυχία.
Ατελείωτες οι συζητήσεις, πριν και μετά τους αγώνες, για το παρόν το παρελθόν, αλλά κι το μέλλον της λατρεμένης ΑΕΚ. Και ο σκληρός δίσκος των αναμνήσεών μας, όλο και γέμιζε, με στιγμές ονειρεμένες, με επιτυχίες και αποτυχίες, με νίκες και ήττες, με χαρές και απογοητεύσεις.
Κι ήταν αμέτρητες, σαν τα χιλιόμετρα, οι φορές, που το ταξίδι της επιστροφής, από την Θεσσαλονίκη, τα Γιάννινα, την Τρίπολη, στην Αθήνα, φάνταζε με πτήση, πάνω στο χαλί του Αλαντίν, σε καταγάλανο ουρανό.
Ήταν οι βραδιές νίκης, που το τραγούδι του Στέλιου ξεκούρασε σαν βάλσαμο τα βαριά, από την κούραση και το ξενύχτι, βλέφαρά μας.
Ήταν όμως και κάτι βραδιές επιστροφής, που η πίκρα της ήττας και η απογοήτευση, για μια ακόμα χαμένη ευκαιρία, έκαναν το ταξίδι χωρίς τέλος
Κι ήταν εκείνες οι βραδιές, που ο Στελάρας, με φωνή που έτρεμε, από την απογοήτευση, προσδιόριζε, με δωρικό λυρισμό, το μέγεθος της λύπης, από το αποτυχημένο αποτέλεσμα.
“Χάσαμε την ευκαιρία να κάνουμε έναν Αεκτζή, ακόμα.”
Γιατί αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος του Στέλιου, αυτή ήταν η Ιθάκη του.
Έναν ΑΕΚτζή, ακόμα, “σιγοψιθύρισε, στους ρυθμούς της Χαρούλας Αλεξίου, “Έλα να κάνουμε έναν Ελληνα ακόμα… “
“Οι επιτυχίες της ομάδας γεννούν το νέο Αεκτζή”, πρόσθετε, με βραχνή από την απογοήτευση φωνή ο ανεκτίμητος φίλος.
Κι όχι τον οποιοσδήποτε ΑΕΚτζή, αλλά τον «ΑΝΘΡΩΠΟ» ΑΕΚτζή.
Τον παθιασμένο με την ομάδα, αυτόν που διαπνέεται από τις αρχές και τις αξίες, που πρεσβεύει ένας σύλλογος δημιούργημα μιας ομάδας προσφύγων, που είχαν για σημαία τους το σεβασμό, την αλληλεγγύη, την ανιδιοτελή προσφορά στον άνθρωπο.
Τον Αεκτζή, στο κύτταρο του οποίου έννοιες, όπως βία και μίσος, είναι ξένες και ασύμβατες, με τον αξιακό τους κώδικα.
Αξίες που υπηρέτησε με πάθος ο Στέλιος, με μόνη ανταμοιβή, για την τεράστια προσφορά του στην ΑΕΚ, τη χαρά της νίκης.
“Αν δεν αναγνωρίσεις την αξία του αντιπάλου, δεν σεβαστείς τη προσπάθεια του, μην περιμένεις να σεβαστεί και να αναγνωρίσει την αξία σου ο άλλος”. Τι θα έχεις πετύχει, ποιο το ειδικό βάρος της νίκης, όταν οι αντίπαλοι σου θα την χαρακτηρίζουν κάλπικη”.
Με καθοδηγητή τον Στέλιο, ωρίμασε, σιγά-σιγά, η σκέψη για ένα μέσο, που θα μας έδινε τη δυνατότητα να μιλήσουμε, για τη μεγάλη αγάπη μας.
Έκανα με χαρά αποδεκτή τη πρόταση του φίλου Νίκου Αγγελίδη και του aek-live.gr, για μια εκπομπή, πριν τους αγώνες (pregame live) κι έτσι, μαζί με τον Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλο, για κάποια χρόνια, σ’ αυτή τη διαδικτυακή “γειτονιά”, ήλθαμε σε επαφή και γίναμε μια όμορφη συντροφιά με κόσμο, που ούτε στα πιο τρελά όνειρά μας δεν είχαμε φανταστεί.
Ο χρόνος κύλησε και ο κύκλος της συνεργασίας μας, με το aek-live.gr, ολοκληρώθηκε. Έτσι, αποφάσισα να μείνω μακριά, από το διαδικτυακό τοπίο.
Η “αρρώστια”, όμως, για επαφή και διάδραση, μέσα από τα ψηφιακά μέσα, αλλά και η δίψα, για επικοινωνία, με έτρωγαν και αναζητούσα μια νέα διέξοδο, μια φρέσκια ιδέα να υλοποιήσω, με τη βοήθεια μια μικρής ομάδας πιστών φίλων.
Κι έτσι, μετά από αρκετή σκέψη κι έντονο προβληματισμό, λόγω του ειδικού βάρους του εγχειρήματος, αποφάσισα να βρεθώ και πάλι στα γνώριμα μετερίζια του διαδυκτιακού κόσμου.
Περισσότερο ώριμος, δύσκολο να ειπωθεί κάτι τέτοιο, αφού παραμένω αμετακίνητα ρομαντικός και παθιασμένος με την ΑΕΚ, όπως οι πρωτάρηδες, με τη πρώτη αγάπη τους.
Ο Στέλιος έχει διαβεί το κατώφλι της αθανασίας και έχει “μετακομίσει” στη νέα του κατοικία, στη Νέα Φιλαδέλφεια, σε έναν από τέσσερεις πυλώνες της «Αγιά- Σοφιάς» κι εγώ, συντροφιά με τον Μιλτιάδη, τον Γρήγορη, τον Μάκη, τον Δημήτρη, τον Τάκη κι όλους όσοι επιθυμούν να εκφραστούν, μέσα απο τις σελίδες του “aekplus.com” ξεκινάμε ένα ακόμα ταξίδι, με προορισμό την Ιθάκη μας.
Γιατί “aekplus.com”; Μα γιατί plus είναι το πάθος κι η ανιδιοτελής αγάπη μας για την ΑΕΚ.
Plus είναι τα όνειρά μας, οι ελπίδες μας, οι στόχοι, τα ταξίδια μας.
Με οδηγό, πυξίδα και φάρο τις αρχές και τις αξίες, που ο μέντορας μας Στέλιος Σεραφείδης ακολούθησε, σε όλη του τη ζωή, θα πορευτουμε κι εμείς.
Με στόχο να κάνουμε όσο γίνεται περισσότερους ΑΕΚτζήδες.
Με κιτρινόμαυρο πάθος,
Σωφρόνης Τιγκιρίδης
Αθεράπευτα ρομαντικός ΑΕΚτζής
